https://islamansiklopedisi.org.tr/ibn-abdusselam-el-hevvari
676 (1277) yılında Tunus yakınlarındaki Münestîr köyünde doğdu. Bundan dolayı Münestîrî nisbesiyle de anılır. Ebü’l-Abbas el-Batranî, Ebû Abdullah İbn Hârûn ve İbn Cemâa’dan ilim tahsil etti. Şemmâiyye ve Unukulcemel medreselerinde ders verdi. Yetiştirdiği öğrenciler arasında Kādî İbn Haydere, İbn Haldûn, İbn Arafe el-Vergammî ve Muhammed b. Saîd er-Ruaynî gibi âlimler bulunmaktadır. Mâlikî mezhebinde tercih ehli âlimlerden olan İbn Abdüsselâm 734 (1334) yılında Tunus’ta başkadılık (kādılcemâa) görevine getirildi ve bu görevini 22 Receb 749 (16 Ekim 1348) tarihinde vefatına kadar sürdürdü.
Eserleri. 1. Tenbîhü’ṭ-ṭâlib li-fehmi elfâẓi Câmiʿi’l-ümmehât li’bni’l-Ḥâcib (Tenbîhü’ṭ-ṭâlib li-fehmi kelâmi’bni’l-Ḥâcib, Şerḥu Câmiʿi’l-ümmehât). Mâlikî fakihlerinin ileri gelenlerinden İbnü’l-Hâcib’in Câmiʿu’l-ümmehât (el-Muḫtaṣar) adlı eserinin en önemli şerhlerinden olup Fas’ta Hizânetü’l-Karaviyyîn’de (nr. 408, 409, 410) eksik bazı nüshaları bulunmaktadır (ayrıca bk. Brockelmann, I, 373).
2. Dîvânü fetâvâ (Fetâvâ; bk. a.g.e., II, 318).
BİBLİYOGRAFYA
Nübâhî, Târîḫu ḳuḍâti’l-Endelüs, Beyrut 1403/1983, s. 161-163.
İbn Ferhûn, ed-Dîbâcü’l-müẕheb, II, 329-330.
İbn Kunfüz, el-Vefeyât (nşr. Âdil Nüveyhiz), Beyrut 1971, s. 354.
İbnü’l-Kādî, Dürretü’l-ḥicâl, II, 133.
Ahmed Bâbâ et-Tinbüktî, Neylü’l-ibtihâc (nşr. Abdülhamîd Abdullah el-Herrâme), Trablus 1989, II, 406.
Hediyyetü’l-ʿârifîn, II, 155-156.
Mahlûf, Şeceretü’n-nûr, I, 210.
Brockelmann, GAL, I, 373; II, 318.
Îżâḥu’l-meknûn, I, 351.
Ziriklî, el-Aʿlâm, VII, 77.
Kehhâle, Muʿcemü’l-müʾellifîn, X, 171.
Hacvî, el-Fikrü’s-sâmî, II, 241.
M. Âbid el-Fâsî, Fihrisü maḫṭûṭâti Ḫizâneti’l-Ḳaraviyyîn, Dârülbeyzâ 1400/1980, I, 391-394.
Mahfûz, Terâcimü’l-müʾellifîn, III, 325-328.
