https://islamansiklopedisi.org.tr/bekriyye--halvetiyye
Kutbüddin Mustafa b. Kemâleddin el-Bekrî’nin silsilesi Halvetiyye’nin Karabaşiyye kolunun kurucusu Karabaş Velî vasıtasıyla Şâbâniyye tarikatına ulaşır. Halvetiyye tarikatının âdâb ve erkânını devam ettiren Bekriyye’nin evrâdı tarikatın kurucusu Mustafa el-Bekrî tarafından tertip edilmiştir. “el-Fetḥu’l-ḳudsî ve’l-keşfü’l-ünsî” adını taşıyan ve seherde okunan bir vird ile sabah, kuşluk, öğle, ikindi, akşam namazlarından sonra okunmak üzere ayrı ayrı virdler tesbit edilmiştir. Bu tarikatta birinci rekâtında Duhâ, ikinci rekâtında İnşirâh sûresinin okunduğu sekiz rekâtlık kuşluk namazı kılınır. İkindi virdinden sonra manzum bir münâcât olan istiğfâriyyeyi okumak tarikatın âdâbındandır (bu evrâd için bk. Harîrîzâde, I, vr. 160a vd.). Bekriyye tarikatından Hifniyye, Kemâliyye, Ticâniyye, Derdîriyye, Feyziyye ve Sâviyye kolları meydana gelmiş ve bu tarikatlar Mısır, Kuzey Afrika, Suriye, Hicaz ve Yemen’de yaygınlık kazanmıştır.
BİBLİYOGRAFYA
Harîrîzâde, Tibyân, I, vr. 140a-170a.
L. Rinn, Marabouts et Khouan: Étude sur l’Islam en Algérie, Alger 1884, s. 271.
Hüseyin Vassâf, Sefîne, IV, 123-125.
Tomar-Halvetiyye, s. 82-83.
Tevfîk et-Tavîl, et-Taṣavvuf fî Mıṣr, İskenderiye 1365/1946, s. 90-97.
Ali İhsan Yurd, Kutbuddin Mustafa Kemalüddin El’Bekrî-Sıddîkî: Hayatı ve Eserleri, İstanbul 1967, s. 22-24.
F. de Jong, Ṭuruq and Ṭuruq-Linked Institutions in Nineteenth Century Egypt, Leiden 1978, s. 7-50.
Louis Massignon – Tahsin Yazıcı, “Tarikat”, İA, XII/1, s. 6.
