https://islamansiklopedisi.org.tr/abdullah-ergun
Bağdatlıdır. Yâkūt el-Müsta‘sımî’nin aklâm-ı sitteyi öğrettiği yedi hattattan biridir. Ölüm tarihi kaynaklarda farklı şekillerde kaydedilmiştir. Meselâ Tuhfe-i Hattâtîn’de 742 (1341), Hat ve Hattâtân’da da 744 (1343) tarihleri zikredilmektedir. Babasının Arap, annesinin Türk olması sebebiyle kendisine Ergun (Eski Türkçe argun/arkun “melez”; bk. Clauson, s. 216) lakabı verilmiştir.
Abdullah Ergun muhakkak yazısında şöhret bulmuş, Hat ve Hattâtân’da verilen bilgiye göre yirmi dokuz mushaf-ı şerif ve Bağdat’ta iki medresenin kitâbesini yazmıştır.
BİBLİYOGRAFYA
Âlî, Menâkıb-ı Hünerverân, s. 18, 23.
Suyolcuzâde, Devhatü’l-küttâb, s. 9.
Müstakimzâde, Tuhfe, s. 288.
Habîb, Hat ve Hattâtân, İstanbul 1305, s. 54, 274.
S. Gerard Clauson, An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth Century Turkish, London 1972, s. 216.
İlişkili Maddeler
Görseller
