İSMÂİLİYYE
İsmâil b. Ca‘fer es-Sâdık’a nisbet edilerek varlığını günümüze kadar sürdüren aşırı Şiî mezhebi.
HAŞÎŞİYYE
Ortaçağ’da Suriye’deki Nizârî-İsmâilîler için kullanılan aşağılayıcı bir isim.
GĀLİYYE
Daha çok Şîa’ya mensup olan ve aşırı düşünceler taşıyan gruplar için kullanılan, İslâm toplumu tarafından tasvip edilmemeyi belirten bir terim.
HASAN SABBÂH
İran’da Nizârî-İsmâilî Devleti’nin kurucusu (1090-1124).
RÂŞİDÜDDİN SİNÂN el-İSMÂİLÎ
VI. (XII.) yüzyılın son yarısında Suriye’nin çeşitli bölgelerindeki kalelerde varlığını sürdüren Nizârî-İsmâilî cemaatinin önde gelen dâîsi ve lideri.
AĞA HAN
XIX. yüzyıl başlarından itibaren Nizârî-İsmâilî mezhebinin son dört imamı için kullanılan unvan.
MÜSTA‘LİYYE
İsmâiliyye mezhebi bünyesinde 487 (1094) yılındaki bölünme sonrasında ortaya çıkan iki önemli fırkadan biri.