SEMA
Kur’ân-ı Kerîm’de fizik ve fizik ötesi boyutuyla gök için kullanılan bir kelime.
BURÇ
Güneşin bir yılda takip ettiği düşünülen yörüngenin içlerinden geçtiği belli sembollerle gösterilen on iki takımyıldızdan her biri.
AY
YER
İLM-i FELEK
İslâm bilim tarihinde astronomi karşılığında kullanılan terim.
TAKVİM
FECİR
Güneşin doğmasından önce beliren tan yeri ağarması.
GÖK KUŞAĞI
Güneş ışınlarının atmosferdeki su zerrelerini geçerken kırılması sonucunda meydana gelen çok renkli yay takımı.
GÜNEŞ SAATİ
Bir kadran ile bunun üzerine dikili bir milden oluşan ve gölge hareketi sayesinde vakti tayine yarayan basit bir alet.
KÜSÛF
Ayın güneşle dünya arasına girerek güneş ışığını engellemesi, güneş tutulması.
YILDIZ
Gökyüzünde enerji kaynağı üreten, yoğun ışık saçan plazma kütlesi; gökyüzüne serpilmiş ışıklı noktalardan her biri.
ŞEMSE
Çeşitli görsel sanatlarda kullanılan ışınlı veya ışınsız güneş biçiminde süsleme motifi.
FELEK
Ortaçağ İslâm kozmolojisinde yıldızları taşıdığına ve hareket ettirdiğine inanılan şeffaf gökküre; gezegenlerin yörüngesi.
ÂLEM
Duyu ya da akıl yoluyla kavranabilen veya mevcudiyeti düşünülebilen, Allah’ın dışındaki varlık ve olayların tamamını ifade eden terim.
RUBU‘ TAHTASI
Astronomide kullanılan gözlem, ölçü ve hesap aleti.
CELÂLÎ TAKVİMİ
Büyük Selçuklu Sultanı Melikşah tarafından hazırlatılan güneş takvimine verilen ad.
MINTAKA
Burçlar kuşağı ve ekliptik dairesini ifade eden eski astronomi terimi.
İLM-i MÎKĀT
Namaz vakitlerini belirleme ilmi.
Mihr (güneş) ve mâh (ay) redifli, aşk ve macera konulu mesnevi türü
MİHR ü MÜŞTERÎ
İran ve Türk edebiyatlarında yazılan klasik aşk mesnevisi.
GÜNEŞ
Beşir Fuad’ın (ö. 1887) çıkardığı ilmî-edebî dergi.
GÜNEŞ
Orhan Seyfi Orhon’un (ö. 1972) çıkardığı sanat-edebiyat dergisi.