MELEK
Allah’ın emirlerine tam itaat eden iyi nitelikteki ruhanî varlıklara verilen ad.
ŞEYTAN
İnsana musallat olup onu saptırmaya çalışan ruhanî varlık.
CÂN
Genellikle cinlerin atası veya cin türü anlamında kullanılan bir terim.
İFRİT
Cinlerin reisi veya en güçlü, zeki, kurnaz ve zararlı olanı.
PERİ
Efsanelerde yer alan, olağan üstü güzel hayalî varlık.
GŪL
Câhiliye Arapları’nda efsanevî bazı varlıklara verilen ad.
AZÂİM
Cinleri ve şeytanları itaat altına almayı öğrettiği ileri sürülen bir ilim.
CİN SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in yetmiş ikinci sûresi.
MESCİD-i CİN
Cinlerin Hz. Peygamber’den Kur’an dinledikleri yere XVIII. yüzyılın başlarında yapılan cami.
İSTİRÂK-ı SEM‘
Şeytanlarla cinlerin gökten haber öğrenmek amacıyla kulak kabartmaları anlamında bir tabir.
DAHHÂK
Eski İran mitolojisinde, Hint-İran ortak geleneğinden kalma insan vücutlu ejder veya ejder görünümlü insan.
AZÂZÎL
İslâmî literatürde şeytan veya iblisin bir diğer adı.