https://islamansiklopedisi.org.tr/cemaat--hadis
Hadis şârihleri, kaynağını tesbite çalıştıkları bir hadisin Kütüb-i Sitte veya onunla birlikte Ahmed b. Hanbel’in el-Müsned’inde yer alması halinde, bütün bu eserleri ayrı ayrı zikretmek yerine kısaca “revâhü’l-cemâa” (رواه الجماعة) demeyi uygun görmüşlerdir. Meselâ Ebû Bekir İbnü’l-Arabî ʿÂriżatü’l-aḥveẕî’de, Mecdüddin İbn Teymiyye Münteḳa’l-aḫbâr’da “el-cemâa” terimini Kütüb-i Sitte musannifleri ve Ahmed b. Hanbel için, Cemmâîlî de el-Kemâl fî esmâʾi’r-ricâl’de sadece Kütüb-i Sitte musannifleri için kullanmışlardır.
Bir muhaddisin rivayetleri Kütüb-i Sitte gibi ana kaynaklarda yer almışsa bu durumu kısaca belirtmek için de “revâ lehü’l-cemâa” (روى له الجماعة) veya “ahrece lehü’l-cemâa” (أخرج له الجماعة) tabirleri kullanılmıştır. Kütüb-i Sitte imamlarının hepsinin bir muhaddise talebelik ettiklerini belirtmek üzere “revâ anhü’l-cemâatü sittühüm” (روى عنه الجماعة ستهم) dendiği de görülmektedir (Zehebî, XII, 124).
BİBLİYOGRAFYA
Tirmizî, el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ (nşr. Ahmed Muhammed Şâkir), Kahire 1357/1938, I, 336.
Hatîb el-Bağdâdî, er-Riḥle fî ṭalebi’l-ḥadîs̱ (nşr. Nûreddin Itr), Beyrut 1395/1975, s. 178.
Mizzî, Tehẕîbü’l-Kemâl, I, 39.
Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, XII, 124.
Şevkânî, Neylü’l-evṭâr, I, 22.
